Büyülü Ayna ve Periler

Bir varmış, bir yokmuş… Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, gökyüzüne en yakın dağların ardında, Yıldızlar Ormanı’nın derinliklerinde saklı bir peri köyü varmış. Bu köyde yaşayan periler, insanlar gibi konuşur, güler, dans eder, ama onların göremeyeceği kadar küçücük ve parıltılıymışlar.

Köyün tam ortasında, dev bir gümüş ağacın içinde gizlenmiş Büyülü Ayna bulunurmuş. Bu ayna, sadece en saf kalpli perilerin dokunuşuyla canlanır, geleceği ya da gizli gerçekleri gösterirmiş. Aynanın koruyucusu ise yaşlı ama bilge bir peri olan Lunaria imiş.

Lunaria’nın görevi aynayı korumak, köyün bilgeliğini gelecek nesillere aktarmakmış. Ancak bir gün, Yıldızlar Ormanı’nın huzuru bozulmuş. Uzak diyarlardan gelen karanlık bir varlık, gölgelerden örülmüş bir cadı olan Morvena, Büyülü Ayna’nın peşine düşmüş.

Morvena, aynayı ele geçirirse her perinin kalbindeki sırrı öğrenip, onların gücünü kendi karanlık büyüsüne katabileceğini biliyormuş. Bu yüzden bir gece yarısı, fırtınalı bir havada, ayna ağacına sinsice yaklaşmış. Ancak Lunaria’nın büyüsü çok güçlüymüş, cadı aynayı çalamamış. Ama bir hileye başvurmuş.

Morvena, aynaya bir lanet bırakmış: “Kalbindeki ışığı kaybeden her peri, aynaya bir daha bakarsa kendi karanlığıyla karşılaşacak.”

Ertesi sabah, köyde tuhaf bir sessizlik varmış. Genç perilerden biri olan Arila, sabah çiğ tanelerinden topladığı ışıkları aynaya sunmak istemiş. Ayna önce parlamış, sonra titreyip kararınca, Lunaria telaşla Arila’yı durdurmuş.

“Bu ayna artık her kalbi olduğu gibi göstermiyor. Bir karanlık, bir lanet bulaşmış.” demiş Lunaria, derin bir endişeyle.

Arila, cesur ve meraklı bir periymiş. Büyülü Aynayı kurtarmak, köyünü eski huzuruna kavuşturmak istiyormuş. Lunaria’dan izin istemiş: “Ben bu laneti kaldırmak için yolculuğa çıkmak istiyorum. Karanlığı getiren cadıyı bulup, aynayı özgürleştireceğim.”

Lunaria önce tereddüt etmiş ama sonra ona eski bir kristal vermiş. “Bu Yıldız Tozu Kristali. Sadece en saf kalpli olanlar onu kullanabilir. Işığa ihtiyaç duyduğunda kalbine tut. Yolunu bulmana yardım eder.”

Ve böylece Arila, tek başına ama yüreği ışıkla dolu bir şekilde yola koyulmuş. Önce Gölgeli Geçit’ten geçmiş. Burada yaşayan Uykucu Yarasa Kardeşler, ona rüyalarında Morvena’nın nerede saklandığını göstermiş: Karanlık Mağara.

Mağaraya giden yol, dikenli sarmaşıklarla, yitirilmiş umutlarla ve yankılanan korkularla doluymuş. Arila her adımda kalbini saf tutmaya çalışmış. Kristali avuçladığında, ışık yolunu aydınlatmış.

En sonunda Morvena’nın mağarasına ulaşmış. Cadı, Arila’yı görünce gülmüş:
“Bir damla peri ışığı, beni yok edeceğini mi sanıyor?”
Arila ise sakinmiş. “Karanlık ancak ışıkla yok olur. Ben buraya savaşmaya değil, seni de kurtarmaya geldim.”

Morvena, bir anda şaşırmış. Kimse ona böyle merhamet göstermemiş. Arila, kristali uzatmış. “Bu ışık bana ait değil. Hepimizin içindeki ışığın bir parçası.”

Kristalin içindeki yıldız tozu parlamaya başlamış. Mağara aydınlanmış, duvarlar çatlamış. Morvena’nın üzerindeki karanlık yavaş yavaş silinmiş. O, bir zamanlar bir yıldız perisiymiş ama kalbindeki üzüntüler onu cadıya dönüştürmüş.

Gözyaşları içinde diz çökmüş Morvena. “Aynayı lanetledim, ama şimdi onunla yüzleşmeye hazırım.”

Arila, Morvena ile birlikte köye dönmüş. Lunaria, onları karşılayınca ayna kendi kendine parlamaya başlamış. Lanet çözülmüş. Ayna artık sadece saf kalpleri değil, karanlıktan geçmiş ama iyiliği seçmiş olanları da yansıtabiliyormuş.

Morvena affedilmiş ve yeniden bir peri olarak aralarına katılmış. Arila ise köyün yeni koruyucusu olmuş.

Ve o günden sonra, Büyülü Ayna, sadece kalbin ne kadar parlak olduğunu değil, onun karanlıktan geçerken nasıl değiştiğini de göstermeye başlamış.

Gökten üç peri tozu düşmüş, biri senin başına, biri bu masalı anlatanın başına, biri de her kalbinde ışık taşıyana…