Ormanın derinliklerinde, yaprakların fısıldadığı sessiz bir yerde,
Minik kaplumbağa Tospik yaşarmış.
Sabahları yavaşça kabuğundan çıkar,
minik burnunu uzatır ve derin bir nefes alırmış.
“Hıııııııııııııııııııııııııııııııııııııııııııııııııııh… ohhh…”
Her sabah güneşe gülümser, “Günaydın Güneş!” dermiş.
Güneş de sanki gülümseyip ışıklarını Tospik’in sırtına bırakırmış.
Bir gün tavşan Cino hoplaya zıplaya gelmiş.
“Hey Tospik! Neden bu kadar yavaşsın?” demiş gülerek.
“Ben koşarken sen daha bir adım atamadın!”
Tospik yavaşça başını kaldırmış.
“Ben yavaşım ama dikkatliyim. Yavaş olmak da güzeldir,” demiş.
Sonra yine yürümeye devam etmiş.
Cino zıplamış, zıplamış… ama hop!
Bir çukura düşmüş!
“Yardım edin!” diye bağırmış.
Tospik hemen adım adım yürümüş.
Bir, iki, üç…
Yavaş ama güçlü adımlarla Cino’nun yanına gelmiş.
“Tut elimden, Cino,” demiş yumuşacık sesiyle.
Ve Cino’yu yukarı çekmiş.
Cino şaşırmış:
“Sen yavaşsın ama çok güçlüymüşsün!”
Tospik gülümsemiş:
“Her canlının kendi gücü vardır. Benimki sabır ve dikkat.”
O günden sonra Cino acele etmeyi bırakmış.
Artık her sabah Tospik’le birlikte güneşe “Günaydın!” dermiş.
Ve akşam olduğunda,
ikisi de yavaşça gözlerini kapatırmış.
Orman sessizleşir, rüzgâr hafifçe esermiş.
Yapraklar fısıldarmış:
“Şşşş… şimdi dinlenme zamanı…”
Tospik kabuğuna girer,
minik kalbi pıt… pıt… pıt… derken uykuya dalarmış.
Cino da kollarını başının altına koyar,
“İyi geceler, Tospik,” dermiş.
Ve orman,
yavaşlığın huzuruyla uyurmuş.
Uyku Ritüeli Önerisi:
Her gece bu masalı okuduktan sonra çocuğunuza birlikte şunu fısıldayın:
“Yavaşım, sakinim, huzurluyum. Şimdi güzel rüyalara gidiyorum.”
