Bir varmış, bir yokmuş…
Denizin tuzlu kokusunun rüzgâra karıştığı, kumların pırıl pırıl parladığı bir sahilde küçük bir kız yaşarmış: Mira…
Mira’nın en yakın dostu ise, Kumsal’ın ona hediye ettiği, gözleri mavi boncuk gibi parlayan sevimli bir Uras bebeğiymiş.
Mira ve Uras bebeği, her sabah güneşin ilk ışıklarıyla birlikte sahile koşar, dalgaların onlara söylediği şarkıyı dinlerlermiş.
Bir gün Mira kumlarda yürürken ayakları minicik bir kabuğa takılmış. Ama bu sıradan bir kabuk değilmiş; kabuk, güneş ışığına değdiğinde gökkuşağı renkleriyle parıldıyormuş!
Mira, kabuğu eline alınca incecik bir ses duymuş:
— “Beni bulan kişi, denizin kalbine giden yolu görebilir…”
Mira şaşkın şaşkın etrafına bakmış. Sesin kabuktan geldiğini anlayınca Uras bebeğini kucaklayıp fısıldamış:
— “Uras, sihirli bir macera bizi bekliyor galiba!”
Kabuğun içinden çıkan ışıltılı yol, onları sahilin diğer ucuna doğru götürmüş. Kumların üzerinde yürüdükçe dalgalar hafifçe geri çekiliyor ve sanki yolu açıyormuş.
Bir süre sonra karşılarına dev bir kumdan kale çıkmış. Ama bu kale sıradan değilmiş; kapıları, dalgaların ritmine göre açılıp kapanıyormuş. Kale kapısı Mira onları görünce içeri doğru aralanmış.
İçeride minik kum perileri uçuşuyormuş. Hepsinin saçları deniz rüzgârı gibi uçuşuyor, gözleri midye kabukları gibi parlıyormuş. Kum perilerinin lideri olan Lunis, Mira’ya yaklaşmış:
— “Deniz kalbi kayboldu. Onsuz dalgalar üzgün şarkılar söylüyor. Senden yardım istiyoruz Mira.”
Mira hemen kabul etmiş. Çünkü kalbi sevgi dolu bir çocukmuş.
Uras bebeğini yanına alıp Lunis’le birlikte gizli bir tünele girmişler.
Tünelin sonunda, ışıl ışıl parlayan bir küre duruyormuş: Denizin Kalbi.
Yalnız, kalp griye dönmüş. Çünkü içine bir zamanlar düşen “yalnızlık” büyüsü onu karartmış.
Mira Uras bebeğini kucağına çekmiş ve şöyle demiş:
— “Kimse yalnız kalmamalı… Her kalp sevgiyle parlar.”
Sonra Uras bebeğini kalbin üzerine koymuş.
Bir anda bebeğin gözleri parlamış, Mira’nın sıcaklığı kalbe geçmiş.
Kalp gri rengini bırakıp yeniden mavi, turkuaz ve pembe ışıklarla parlamaya başlamış.
Kum perileri sevinçle dans etmiş. Dalgalar yeniden neşeli şarkılarını söylemeye başlamış.
Lunis, Mira’ya teşekkür ederek parlak bir kum yıldızı hediye etmiş:
— “Bu yıldız, senin ne kadar cesur ve sevgi dolu olduğunu her zaman hatırlatsın.”
Mira ve Uras bebeği sahile geri döndüklerinde güneş batmak üzereymiş.
Mira kumlara oturmuş, Uras bebeğini yanına koymuş ve gülümsemiş:
— “Ne güzel bir maceraydı… Ama en güzeli, paylaşınca kalplerin ışıldaması.”
O günden sonra Mira ve Uras bebeği her sahile çıktıklarında kum yıldızı hafifçe parıldarmış. Çünkü sevgi dolu kalpler her zaman ışık saçarmış…
