Bir varmış, bir yokmuş… Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, küçük bir köyde Zeynep adında meraklı mı meraklı bir kız çocuğu yaşarmış. Zeynep, kitapları çok sever, her gün yeni bir şeyler öğrenmek istermiş. Annesi derdi ki:
“Zeynep, senin merakın dünyaları değiştirir!”
Bir gün Zeynep, ormanın kenarında oynarken yerde parlayan bir taş bulmuş. Taşın üzerinde minik yazılar varmış:
“Bilgi Ormanı’na girmek için merakını yanında getir.”
Zeynep şaşkın ama heyecanlıymış. Taşı eline alır almaz çevresi dönmeye başlamış ve kendini rengârenk bir ormanda bulmuş. Ağaçların yaprakları kitap sayfası gibi, kuşlar konuşuyor, kelebekler sayı sayıyormuş.
1. Durak: Sayı Çiçekleri Vadisi
İlk durağında, sayıların uçuştuğu bir vadiye gelmiş. Burada her çiçek, bir sayı söylüyormuş:
“Bir! Üç! Beş! Yedi!”
Ama bazı çiçekler üzgünmüş. Zeynep nedenini sormuş.
Bir çiçek cevaplamış:
“Biz asal sayılarız ama bazı çocuklar bizi tanımıyor!”
Zeynep gülümsemiş, cebinden defterini çıkarıp yazmış:
“Asal sayılar sadece bire ve kendisine bölünür. 2, 3, 5, 7, 11…”
Çiçekler sevinçle açmış:
“Teşekkürler Zeynep!”
2. Durak: Doğa Dostu Baykuş
Yürürken yaşlı bir baykuş ağacın dalında seslenmiş:
“Hey Zeynep! Çöpleri nereye atmalıyız?”
Zeynep düşünmüş.
“Geri dönüştürülebilenleri geri dönüşüm kutusuna, organikleri kompost kutusuna, diğer çöpleri ise çöp kutusuna atmalıyız!”
Baykuş başını sallamış:
“Doğayı korumayı bilen çocuklar geleceği kurtarır!”
Ve ona altın yapraklı bir kitap vermiş:
“Doğayı Sev, Geleceği Koru”
3. Durak: Duygu Mağarası
Ormanın içinde büyük bir mağara varmış. İçeride duygular konuşuyormuş!
Korku, öfke, neşe ve üzüntü sırayla Zeynep’in karşısına çıkmış.
Korku demiş:
“Ben insanları korurum ama bazen fazlaca büyürüm.”
Zeynep cevaplamış:
“Beni koruduğun için teşekkür ederim ama seni dinleyip cesurca ilerleyeceğim.”
Öfke demiş:
“Beni kontrol etmezsen zarara yol açarım.”
Zeynep gülümsemiş:
“Sana kulak verip derin bir nefes alacağım.”
Mağara aydınlanmış. Bir yazı belirmiş:
“Duygularını tanıyan, kalbini aydınlatır.”
Son Durak: Bilgelik Tepesi
Zeynep en sonunda yüksek bir tepeye ulaşmış. Orada, bilgiyle parlayan bir taç onu bekliyormuş. Ama taç bir soru sormuş:
“Gerçek bilgi nedir?”
Zeynep düşünmüş, sonra gülümsemiş:
“Gerçek bilgi; paylaşılınca çoğalır, doğaya ve insana faydalı olunca kıymetlenir.”
Taç parlamış ve Zeynep’in başına konmuş. Gökten yıldızlar gibi kitaplar yağmaya başlamış.
Zeynep bir anda gözlerini açmış, tekrar köyündeymiş. Ama elinde hâlâ altın yapraklı kitap duruyormuş.
O günden sonra Zeynep, öğrendiklerini tüm çocuklara anlatmış.
Ve köyleri küçük olsa da, hayalleri kocaman olan çocuklar, birer bilgi kahramanına dönüşmüş.
