Bir varmış bir yokmuş…
Yeşil dağların eteğinde, rengârenk çiçeklerle süslü küçük bir köy varmış. Bu köyde Murat adında, meraklı, güler yüzlü bir çocuk yaşarmış. Murat’ın en büyük tutkusu ise misket oynamakmış.
Elinde sadece üç misketi varmış:
- Biri lacivert, gece göğü gibi parlak.
- Biri yeşil, ormandaki yaprakları hatırlatan.
- Diğeri sarı, güneşin ışığını içine hapsetmiş gibi parlayan.
Her gün okuldan döner dönmez Murat koşarak köy meydanına gider, arkadaşlarını bulur, misket oynarmış. Ama köydeki diğer çocukların torbalar dolusu misketi varmış. Büyük, şeffaf, içi kıvılcımlı misketler… Onların yanında Murat’ın üç misketi çok küçük görünüyormuş.
Yine de Murat hiç şikâyet etmezmiş. O üç misketini öyle sever, öyle kıymet bilirmiş ki, arkadaşları “Murat senin neden daha fazla misketin yok?” diye sorduklarında, Murat hep gülerek,
— “Çünkü benim misketlerim bana yetiyor. Onlarla oynarken kalbim dolup taşıyor.” dermiş.
Ormandaki Sır
Bir gün Murat misketlerini yanına alıp köyün yanındaki ormana gitmiş. Ağaçların gölgeleri arasında oynarken, misketlerinden biri yuvarlanıp yosunlu taşların arasına girmiş. Murat onu bulmak için eğildiğinde, yerde parlayan kocaman cam gibi bir taş görmüş.
Murat taşı eline aldığında taş ılık bir ışık yaymaya başlamış. Ardından incecik, fısıltıya benzer bir ses duyulmuş:
— “Beni bulan çocuk, dileğini söyle. Ama bil ki gerçek dileği kalbinde saklı olandır.”
Murat şaşırmış. Bir an düşünmüş. “Keşke benim de herkes gibi torbalar dolusu misketim olsa,” diye aklından geçirmiş ama sonra başını sallamış:
— “Hayır, benim dileğim daha çok misket değil. Ben üç misketimi hiç kaybetmek istemiyorum. Onlar benim en kıymetli dostlarım.”
Taş birden daha parlak ışımış ve yanıt vermiş:
— “Gerçek sevgiyi bilen çocuk… Senin misketlerin asla kaybolmayacak. Ne olursa olsun, onlar hep sana geri dönecek.”
Sihirli Misketler
O günden sonra Murat’ın misketleri ne kadar uzağa yuvarlansa da, hangi çimenlerin arasına düşse de, oyun bittiğinde yine onun cebine geri dönermiş. Arkadaşları bu durumu fark edince çok şaşırmış.
— “Murat’ın misketleri hiç kaybolmuyor!” demiş biri.
— “Onları kaybetmemek için gizli bir sırrı var!” demiş diğeri.
Ama Murat gülümseyip sadece şunu söylemiş:
— “Sırrım misketleri sevmek, onlara değer vermek. Ne kadar az olursa olsun, benim için çok kıymetliler.”
Paylaşmanın Gücü
Bir gün köyde büyük bir misket turnuvası düzenlenmiş. Çocuklar torbalar dolusu misketle katılmış. Murat ise üç misketiyle oyuna girmiş. Turnuva boyunca misketlerini öyle dikkatli, öyle neşeyle kullanmış ki, herkes ona hayran kalmış.
Ama turnuvanın sonunda Murat’ın kazandığı ödül değil, onun arkadaşlığı konuşulmuş. Çünkü Murat oyun sırasında misketlerini hiç saklamamış, paylaşarak oynamış. “Önemli olan kazanmak değil, birlikte eğlenmek,” demiş.
Çocuklar Murat’ın sözlerinden çok etkilenmiş. O günden sonra hiç kimse misket sayısıyla övünmemiş. Köydeki oyunlar, Murat’ın üç sihirli misketi etrafında daha da keyifli hale gelmiş.
Masalın Sonu
Böylece küçük Murat’ın misket sevdası köyün en güzel hikâyesine dönüşmüş.
Herkes anlamış ki, çok şeye sahip olmak değil; elindekini sevmek, korumak ve paylaşmak insanı mutlu edermiş.
Ve gökyüzünde parlayan yıldızlar, Murat’ın üç misketine her gece ışık tutarak, onların hiç kaybolmamasına yardım edermiş.
Gökten üç misket düşmüş:
Biri sevgiye,
Biri dostluğa,
Biri de Murat’ın hiç bitmeyen oyun neşesine…
