Masal Oku

Mimo adında sevimli bir bebek ile konuşabilen sihirli patiği Bal Pabuç, Renkli Orman’a gitmeye karar verir. Ormanda renklerin solduğunu görürler. Renk Perisi onlara renkleri neşeyle uyandırabileceklerini söyler. Mimo’nun kahkahası ve Bal Pabuç’un dansıyla orman yeniden canlanır. Renkler geri gelir, herkes mutlu olur. O günden sonra Mimo ve Bal Pabuç, ormana düzenli olarak neşe götürmeye başlar.

Yıldızlar Ormanı’ndaki bir peri köyünde, sadece saf kalpli perilerin dokunabildiği Büyülü Ayna adında sihirli bir ayna vardır. Kötü kalpli bir cadı olan Morvena, aynayı ele geçiremeyince ona bir lanet bırakır: Kalbinde karanlık olanlar, aynaya bakınca kendi kötülükleriyle karşılaşır. Genç ve cesur peri Arila, aynayı kurtarmak için tehlikeli bir yolculuğa çıkar. Yol boyunca cesareti ve iyiliği sayesinde Morvena’yı bulur ve onun da bir zamanlar iyi bir peri olduğunu öğrenir. Arila, Morvena’yı affeder, ışığını paylaşır ve laneti kaldırır. Sonunda Morvena da iyiliğe döner, Büyülü Ayna eski haline kavuşur. Arila, köyün yeni koruyucusu olur ve peri köyü yeniden huzura kavuşur.

Bir zamanlar Uzak Tıkırtı Vadisi’nde, kulakları yel gibi, bıyıkları tüy gibi titreyen bir tavşan yaşardı. Adı Popikti. Popik diğer tavşanlardan biraz farklıydı: O geceleri...

Küçük Elif, köyünün yanındaki papatya tarlasına gittiğinde, papatyaların fısıltılarını duyar. Bu fısıltılar onu sihirli bir papatya perisiyle tanıştırır. Peri, Elif’e insanların doğayla bağını unuttuğunu, ama onun kalbindeki sevgi sayesinde tarlanın sihrini yeniden uyandırdığını söyler. Elif, papatyaları koruyacağına söz verir ve diğer çocuklarla birlikte tarlayı sevgiyle yaşatır. O günden sonra papatyalar daha parlak açar ve fısıltılar yeniden çoğalır.

Haritada olmayan büyülü bir ormanda, seslerin kaynağı olan Rüya Ağacı rüya görmeyi bırakınca tüm orman sessizliğe gömülür. Toprağın derinliklerinde uyanan isimsiz bir tohum, ormana yeniden ses getirmek için kendini Rüya Ağacı’na adamaya karar verir. Tohum, üç zorlu sınavdan geçer: Kendi sesinden vazgeçer, Karanlıkta sabretmeyi öğrenir, Kendi çiçek olmak yerine Rüya Ağacı’nı beslemeyi seçer. Bu fedakârlığı sayesinde Rüya Ağacı yeniden rüya görür ve ormandaki tüm sesler geri döner. Tohum görünmez olur ama herkes onun sayesinde yeniden umutla yaşar. Masalın mesajı: Gerçek rüya, kendini başkası için hayal edebilmektir.

Köyünün suyu kuruyunca, Keloğlan Periler Diyarı’na gidip suyu geri getirmeye karar verir. Yolda bir dervişten sihirli bir ayna alır. Periler Diyarı’nda peri kızıyla karşılaşır ve sudan faydalanabilmek için üç sınavdan geçmesi gerektiğini öğrenir: cesaret, sabır ve sevgi. Keloğlan karanlık mağarada korkularını yener, sabır sınavında günlerce bir tohumu bekler, sevgi sınavında ise köyü için peri diyarından vazgeçmeyi göze alır. Bu sınavları başarıyla geçince peri kızı ona suyu geri getirecek sihirli değneği verir. Köyüne dönen Keloğlan, değnekle toprağa vurur ve su fışkırır. Köy yeşerir, insanlar sevinir. Keloğlan ise kalbinde bir peri kızı hatırasıyla yaşamaya devam eder.

Ormanda yaşayan kurnaz Tilki, insanların bıraktığı yiyecek dolu bir tuzağı Kurt’a götürerek onun güvenini kazanmak ister. Ancak bilge Kurt, bunun bir insan oyunu olduğunu anlar ve tuzağı reddeder. Tilki ise bu yiyecekleri diğer hayvanlara dağıtarak ün kazanır. Fakat bir gün insanlar ormanı yakar. Kurt, yangında cesaretle hayvanları kurtarırken Tilki korkar ve yardım edemez. Sonunda Tilki hatasını anlar, Kurt'tan özür diler. İkisi birlikte ormanı yeniden yeşertmeye karar verir. Masal, kurnazlıkla değil; cesaret, dürüstlük ve iş birliğiyle kalıcı iyilikler yapılabileceğini anlatır.

Vadide saklı bir çiçek tohumu, baharla birlikte uyanır ve toprak yüzüne çıkar. Adı Solina olan bu çiçek, dünyayı tanımaya, öğrenmeye meraklıdır. Rüzgârdan uzak diyarları dinler, güneşi ve yağmuru severek büyür. Bir gün bir çocuk gelip Solina'yı fark eder, onu koparmadan sever. Aralarında sevgi dolu bir bağ oluşur. Yıllar sonra çocuk büyüyüp ressam olur ve vadiye döner. Solina hâlâ oradadır. Ressam onun gülücüğünü tuvaline taşır ve çiçeğin ilk gülümsemesi sonsuzlaşır.

Bulutçuk adında küçük bir bulut, herkesin gölgesi olduğunu fark eder ve kendi gölgesini görmek ister. Gökyüzünde gezip dururken hiçbir yerde gölgesini göremez. Bir sabah güneş, onun bu isteğini duyup doğru açıyla ışıklarını gönderir ve Bulutçuk ilk kez gölgesini yeryüzünde görür. Çok sevinir ve o günden sonra her sabah gölgesiyle buluşmak için yeryüzüne bakar. Böylece sabrın, doğru zamanın ve sevginin gücüyle kendini bulur.

Güneş ile Ay bir zamanlar birlikte gökyüzünde dolaşırken, Ay bir gün ışığının aslında Güneş'ten geldiğini öğrenip üzülür ve küser. Kendisinin değersiz olduğunu düşünür. Güneş onu bulur ve ışığın paylaşılınca güzelleştiğini, Ay’ın geceyi aydınlatarak çok değerli olduğunu anlatır. Ay bu sözlerle moral bulur, yeniden parlar. Böylece ikisi dostça gökyüzünü aydınlatmaya devam eder. Masalın mesajı: Gerçek ışık, paylaşınca anlam kazanır.

eraklı bir çocuk olan Ali, eski bir halıyı dükkândan alıp evine götürür. Bu halı, aslında sihirli ve konuşabilen eski bir uçan halı olan Nefes’tir. Ali'nin sevgisi sayesinde yeniden canlanan halı, onu unutulmuş bir diyar olan Kumaşlar Krallığı’na götürür. Krallık, yıllar önce büyüsünü kaybetmiştir. Ali, annesinin sevgiyle diktiği bir mendili sihirli tezgâha bağlayarak krallığın büyüsünü geri getirir. Halı yeniden ışıldar, krallık canlanır. Ali de "Son Yolcu" olarak anılmaya başlanır. Ali ve Nefes, dünyayı dolaşıp kaybolmuş masalları geri getirmek için yola çıkarlar.

Mira, doğayı çok seven hayalperest bir kızdır. Bir gün gökten düşen rengârenk bir tüy bulur. Bu tüy sıradan değildir; Mira’ya gökyüzünün sırlarını açacak bir yolculuğun kapısını aralar. Tüyün rehberliğinde gizemli bir haritayı takip eden Mira, zorlu yolları aşarak Gökyüzü Kuşu ile karşılaşır. Kuş, Mira’ya gökyüzünün dilini anlama yeteneği verir. Artık Mira, doğayı anlayan ve vadideki insanlara ışık tutan bilge bir kıza dönüşür.