Bir zamanlar, gökyüzünün bulutlarla gizlenmiş en yüksek köşesinde, sadece uyuyanların görebildiği büyülü bir şato vardı. Bu şatoya Rüya Şatosu denirdi. Duvarları inci gibi parlayan ay ışığından, pencereleri ise yıldız tozundan yapılmıştı.
Bu şatonun koruyucusu, küçücük kanatlarıyla ışık saçan Uyku Perisi Liora idi. Her gece, dünya karanlığa bürünürken o elindeki gümüş asasını sallayıp çocukların gözlerine rüya tohumları serperek onların huzurla uyumasını sağlardı.
Fakat bir gece, şatonun altındaki sislerden gizemli bir uğultu yükseldi. Uğultuyla birlikte Kabus Gölgesi ortaya çıktı. Bu gölge, insanların güzel rüyalarını karartıp, onları korku dolu düşlere sürüklemek istiyordu.
Uyku Perisi Liora çok korkmadı, çünkü şatonun içinde saklı olan Rüya Anahtarı vardı. Bu anahtar, kabusları aydınlığa dönüştürme gücüne sahipti. Ama Anahtar sadece temiz bir kalbin duasıyla parlayabiliyordu.
Liora, dünyaya inip yardım aramaya karar verdi. Bir köyde, yatağında uyuyamayan küçük bir çocukla karşılaştı. Çocuğun adı Deniz’di. Deniz sık sık kötü rüyalar gördüğü için uykudan korkuyordu. Liora ona göz kırptı ve fısıldadı:
“Cesur bir kalbin varsa, Rüya Şatosu’nu kurtarmama yardım edebilirsin.”
Deniz, periyle birlikte gökyüzüne yolculuğa çıktı. Yıldızların arasından süzülerek şatoya vardıklarında Kabus Gölgesi tüm odaları karanlığa boğmuştu. Liora, Deniz’e anahtarı uzattı.
“Şimdi dileğini söyle,” dedi.
Deniz gözlerini kapattı, kalbinden tertemiz bir dilek yükseldi:
“Bütün çocuklar huzurla uyusun, rüyalar hep ışıkla dolsun.”
O anda Anahtar parladı, şato yıldız gibi ışıldadı. Kabus Gölgesi eriyip kayboldu, yerine gökyüzünü aydınlatan rengârenk rüya kuşları uçmaya başladı.
O günden sonra Deniz, uykuya dalarken artık korkmadı. Çünkü biliyordu ki Uyku Perisi ve Rüya Şatosu, her gece onu ve bütün çocukları koruyordu.
Ve böylece, her uyuyan çocuğun rüyasında bir parıltı kaldı:
Uyku Perisi’nin gülüşü… 🌙✨
