Bir varmış, bir yokmuş…
Takvim yapraklarının usulca inceldiği, gecelerin biraz daha erken karardığı bir kış mevsiminde, Karcam Şehri adında küçük ama kalbi büyük bir şehir varmış. Bu şehirde yılbaşı gecesi sıradan bir gün sayılmazmış; çünkü herkes bilirmiş ki yılın son gecesi, zaman biraz yavaşlar, hatta doğru anda dururmuş.
Ama bunu yalnızca çocuklar ve kalbi hâlâ masallara inananlar hissedebilirmiş.
Karcam Şehri’nin en kenar sokağında, çatısı sürekli karla kaplı eski bir evde Lorin adında bir çocuk yaşarmış. Lorin’in en büyük özelliği, her yılbaşında aynı dileği dilemesiymiş:
“Yeni yıl, kimseyi unutmasın.”
Çünkü Lorin, unutulmanın nasıl bir şey olduğunu bilirmiş.
Annesi yıldızlara benzeyen bir kadındı ama çok uzak bir yıldı artık. Babasıysa sessizdi; öyle sessizdi ki sanki konuşursa anıları kırılacakmış gibi. Evlerinde kahkaha az, saatlerin tıkırtısı çok olurmuş.
Saat On İkiye Bir Kala
Yılbaşı gecesi geldiğinde şehir ışıklarla dolmuş. Camlardan sarı sıcaklık sızıyor, sokaklarda tarçın ve portakal kokusu dolaşıyormuş. Herkes geri sayım için hazırlanırken Lorin, eski evin tavan arasına çıkmış.
Orada, yıllardır çalışmayan antik bir duvar saati dururmuş. Saatin üzerinde şu söz yazılıymış:
“Zaman, yalnızca cesur kalpler için durur.”
Lorin saatin önüne oturmuş, cebinden küçük defterini çıkarmış. Deftere o yıl unuttuğunu düşündüğü her şeyi yazmış:
- Unutulan arkadaşlar
- Söylenemeyen özürler
- Yarım kalan hayaller
Tam o sırada, şehirdeki tüm çanlar aynı anda çalmaya başlamış.
On… dokuz… sekiz…
Saatin akrebi titremiş.
Üç… iki… bir…
Ve…
ZAMAN DURMUŞ.
Kar taneleri havada asılı kalmış, sokaktaki insanlar gülümsemeleriyle donmuş, mum alevleri bile kıpırdamıyormuş.
Yeni Yıl Muhafızı
Tavan arasındaki kapı gıcırdayarak açılmış. İçeri, pelerinli, saçları kar gibi beyaz bir adam girmiş. Gözleri geceyle sabah arasındaki renkteymiş.
“Hoş geldin, Lorin,” demiş yumuşak bir sesle.
“Ben Yeni Yıl Muhafızıyım.”
Lorin korkmamış. Çünkü masallar korkutmaz; masallar tanıdık gelir.
“Zaman neden durdu?” diye sormuş Lorin.
Muhafız gülümsemiş.
“Çünkü biri yine aynı dileği diledi. Ama bu kez dilek ağır… Bu kez dilek, yalnız kendin için değil.”
Muhafız Lorin’i elinden tutmuş. Bir adım atmışlar ve bir anda şehir görünmez olmuş.
Unutulanlar Bahçesi
Kendilerini devasa bir bahçede bulmuşlar. Ağaçların dallarında anı küreleri asılıymış. Her kürenin içinde bir sahne dönüyormuş:
- Bir çocuğun yarım kalan oyunu
- Söylenememiş bir “seni seviyorum”
- Bir yılbaşı gecesinde yalnız kalan biri
“Burası Unutulanlar Bahçesi,” demiş Muhafız.
“Her yıl, insanlar acele ederken buraya yeni küreler eklenir.”
Lorin’in gözleri dolmuş.
“Bunları kim hatırlayacak?”
Muhafız eğilmiş.
“Yeni yıl, ancak biri hatırlamayı seçerse güzel olur.”
Dileğin Bedeli
Muhafız Lorin’e dönmüş.
“Bir dilek hakkın var. Ama bilmelisin: Gerçek dilekler, değişim ister.”
Lorin düşünmüş. Yeni oyuncaklar, mutlu sofralar değil…
“İstiyorum ki,” demiş, “insanlar yeni yılda biraz daha yavaş olsun. Birbirlerini fark etsin. Kimse yılın ilk gününe yalnız uyanmasın.”
Bahçe ışıkla dolmuş. Küreler birer birer erimiş ve gökyüzüne karışmış.
Ama Lorin dizlerinin üzerine çökmüş.
“Ben ne kaybedeceğim?” diye sormuş.
Muhafız yumuşakça cevaplamış:
“Sen, bu geceyi hatırlamayacaksın. Ama etkisini yaşayacaksın.”
Yeni Yıl Sabahı
Zaman yeniden akmaya başladığında Lorin, kendi yatağında uyanmış. Saat sabah olmuştu. Aşağıdan sesler geliyordu.
Gülme sesleri.
Mutfağa indiğinde babasının kahvaltı hazırladığını görmüş. Pencereden komşular birbirine el sallıyormuş. Sokakta yalnız kimse yokmuş.
Babası Lorin’e dönmüş:
“Bu yıl… her şey biraz farklı sanki,” demiş.
Lorin gülümsemiş. Nedenini bilmiyormuş ama kalbi sıcacıktı.
Pencerenin önünde, eski bir duvar saatinin tik takları arasında, sanki çok uzaklardan bir fısıltı duyulmuş:
“Yeni yıl, seni unutmadı.”
Masalın Sonu
Ve işte o günden sonra Karcam Şehri’nde yılbaşı geceleri hâlâ kutlanırmış.
Ama insanlar geri sayımdan önce durur, derin bir nefes alır ve birbirlerine bakarmış.
Çünkü bazı masallar mutlu bittiği için değil,
hatırlamayı öğrettiği için gerçek olurmuş.
🌟
Gökten üç kar tanesi düşmüş:
Biri umut için,
biri yeni başlangıçlar için,
biri de bu masalı okuyan kalp için.
