Bir varmış, bir yokmuş…
Zamanın unutulduğu, ağaçların göğe değdiği eski bir diyarda, “Tuzaklarla Dolu Orman” diye bilinen gizemli bir yer varmış. Bu ormanı kuran ise kötülüğüyle ünlü Gargamel’miş. Fakat bu, kimsenin bilmediği bir hikâyenin başlangıcıymış…
Ormanın Laneti
Gargamel, bir gün karanlık laboratuvarında yeni bir iksir hazırlarken yanlışlıkla “Kayıp Yankılar Şişesini” kırmış. Bu şişe, söylentilere göre ormana adım atan her canlının sesini içine çeker, sonra da yolları birbirine karıştırırmış. Şişe kırılınca büyü ormanın tamamına yayılmış; böylece ağaçlar birbirleriyle fısıldaşır, yollar sürekli yer değiştirir olmuş.
Gargamel bunu kendi avantajına çevirmeye karar vermiş. Ormanın içine türlü tuzaklar kurmuş:
- Kendi kendine dönen çalı çemberleri,
- Ayak basınca yer değiştiren taşlar,
- Gölgeleri ters gösteren sihirli sisler…
Amaç hep aynıymış: Gizlice ormana giren küçük canlıları yakalamak.
Mavi Işığın Sırrı
Bir gün, ormanın derinliklerine mavi bir ışık düşmüş. Bu ışık, her adımda hafifçe şarkı söyleyen bir büyüymüş. Ormanın yaratıkları bu ışığın peşine takılmış; çünkü böyle bir ışık daha önce hiç görülmemiş.
Gargamel hemen bu ışığın peşine düşmüş. “Kim benim ormanıma böyle parlak bir umut bırakır?” diye homurdanmış.
Işığın kaynağı, minicik ama yüreği büyük bir orman perisiymiş: Lila. Lila’nın gücü, karanlık büyüleri çözmekmiş ama bunu sadece cesaretle birleştirdiğinde başarabiliyormuş.
Lila’nın Ormana Girişi
Lila ormana girer girmez tuzaklar çalışmaya başlamış. Dönen çalılar etrafını sarıyor, taşlar ayağının altından kayıyor, sis gölgesini ters çeviriyormuş. Ama Lila yılmamış.
Elini kalbine koyup şöyle fısıldamış:
“Gerçek ışık, korkunun olduğu yerde doğar.”
Bu sözle birlikte mavi ışık büyümüş ve tuzakların bir kısmı eriyip yok olmuş.
Gargamel’in Planı
Lila’nın ilerlediğini fark eden Gargamel, ormanın merkezine dev bir tuzak hazırlamış:
Dev bir kristal küre! İçine düşen her canlı kristalin içinde kendi yankısıyla konuşur, sonra sonsuz bir sessizliğe gömülürmüş.
Gargamel, Lila’yı bu küreye hapsedip ormanın büyüsünü tamamen ele geçirmek istiyormuş.
Final Karşılaşması
Lila, ormanın kalbine yaklaştığında dev kristal küreyi görmüş. Küre o kadar parlakmış ki mavi ışığı bile gölgeliyormuş. Gargamel gölgelerin arasından çıkıp kahkaha atmış:
“Bu ormanda umut olmaz küçük peri! Işığın olsa da tuzaklarım seni yutar!”
Lila hiç geri adım atmamış.
“Her tuzak, doğru kalple bozulabilecek bir düğümdür.” demiş.
Bunu söyleyince mavi ışık birden çok daha güçlü parlamış; ormandaki tüm yankılar bir anda geri dönmüş. Lila’nın ışığı, kırılan büyüyü tersine çevirmiş.
Kristal küre çatlamaya başlamış. İçindeki yankılar yıldız tozuna dönüşüp göğe karışmış.
Gargamel paniğe kapılmış:
“Hayır! Hayır! Bu imkânsız!”
Ormanın dört bir yanından çıkan canlılar—minik fareler, çiçek böcekleri, parlayan mantarlar—Lila’nın etrafını sarmış. Onların birlikteliğiyle mavi ışık büyümüş ve tüm tuzakları tamamen ortadan kaldırmış.
Gargamel’in Sonu
Gargamel, kendi kurduğu tuzakların geri dönen yankılarıyla yüzleşmek zorunda kalmış. Orman onu dışarıya, sınırın en uzak noktasına kadar itmiş. Bir daha da ormana adım atamamış.
Ve Ormanın Yeni Hali
Tuzaklarla dolu orman artık “Işıltılı Orman” olarak anılır olmuş. Ağaçlar dostça fısıldar, yollar şarkılarla açılır olmuş.
Lila ise ormanın koruyucu perisi ilan edilmiş.
Ne zaman biri kaybolsa mavi ışık belirir, yolu aydınlatırmış.
Ve kimse bir daha ormana kötülük getirememiş…
Gökten üç mavi ışık düşmüş… Biri cesaretine, biri iyiliğine, biri de bu masalı okuyanların kalbine…
