Bir zamanlar, yemyeşil bir ormanda, minicik ama çok meraklı bir fare yaşarmış. Adı Jerry’ymiş. Jerry’nin en sevdiği oyun saklambaçmış. Ama sıradan bir saklambaç değil! O, ormandaki tüm hayvanlarla oynarmış — sincaplarla, kuşlarla, hatta bazen bir kaplumbağa bile katılırmış oyuna.
Bir gün Jerry, “Bu sefer en zor saklambaçı oynayalım!” demiş. “Kimse beni bulamayacak!”
Arkadaşları kabul etmiş, ama kuş Pipik, gülerek,
— “Hadi bakalım Jerry, bakalım bu kez nereye saklanacaksın!” demiş.
Jerry, minik ayaklarını pıtır pıtır yere vurarak koşmuş. Çalıların altına bakmış, kütüklerin içine girmiş, taşların arkasını kontrol etmiş ama hiçbir yer yeterince gizli görünmemiş. Sonra, ormanın derinlerinde, daha önce hiç görmediği bir ağacın dibinde parlayan bir delik fark etmiş.
“Hmm… burası tam bana göre!” demiş ve içeri girmiş.
Ama içeri girince… pırrr!
Bir anda deliğin içinden bir ışık çıkmış ve Jerry kendini bambaşka bir yerde bulmuş!
Etrafına bakmış; yer, minik evlerle doluymuş. Renkli mantar evler, uçuşan kelebek lambalar, şarkı söyleyen çiçekler… Jerry şaşkınlıktan gözlerini kocaman açmış.
Bir ses duymuş:
— “Hoş geldin Saklambaçlar Diyarı’na!”
Karşısında minik bir porsuk varmış. Adı Momo’ymuş.
Momo, Jerry’ye bu diyarın özel bir yer olduğunu, sadece saklanmayı gerçekten sevenlerin burayı bulabileceğini söylemiş.
Jerry çok heyecanlanmış. “Ben dünyanın en iyi saklancısı olmak istiyorum!” demiş.
Momo gülümsemiş:
— “O zaman üç gizli görevi tamamlamalısın!”
Görevler başlamış:
1️⃣ Rüzgârın Gölgesinden Saklan,
2️⃣ Aynalı Göl’de Kendini Bul,
3️⃣ Sessiz Taş’ın Altındaki Sırrı Keşfet.
Jerry her bir görevi cesaretle yapmış.
İlk görevde, rüzgârın yönünü tahmin ederek yaprakların arasına gizlenmiş.
İkinci görevde, suyun içindeki yansımasından korkmamayı öğrenmiş.
Üçüncü görevde ise sessiz taşın altındaki küçük bir nota bulmuş:
“En iyi saklambaç, kendini bulduğunda biter.”
O an Jerry anlamış ki, saklanmak aslında kendini keşfetmekmiş.
Kendini tanıdıkça, kim olduğunu bildikçe, hiçbir yer karanlık ya da korkunç değilmiş.
Işık tekrar parlamış ve Jerry ormana dönmüş.
Arkadaşları hâlâ onu arıyormuş!
Pipik kuş, sinirle:
— “Jerry! Nerede saklandın sen? Bir saat oldu!” demiş.
Jerry gülümsemiş.
— “Uzun bir maceradaydım… ama şimdi bulundum.”
O günden sonra Jerry sadece saklambaç oynamamış; arkadaşlarına cesareti, sabrı ve kendini tanımanın güzelliğini öğretmiş.
Ve her oyunun sonunda hep şöyle dermiş:
“Saklansan da, kendinden saklanma!”
Ve orman, o geceden sonra hep biraz daha ışıl ışıl olmuş.
