Uzak denizlerin ötesinde, sislerle örtülü Harikalar Körfezi’nde bir efsane dolaşırdı:
“Kabasakal’ın Tuzak Gemisi ortaya çıktığında, rüzgâr bile yönünü şaşırır.”
Bu efsanenin kahramanı, yüzü sakalların ardına gömülmüş, iri cüsseli ama aslında içi pamuk gibi yumuşak bir denizciydi: Kabasakal Reis. Yıllarca fırtınalara kafa tutmuş, dev ahtapotlarla yüzmüş, uçurumdan akan su şelalelerinde kayıkla dans etmişti. Ama bir gün anladı ki denizlerde sadece güç değil, akıl da gerek.
Bu yüzden kendine çok ilginç bir gemi yaptı.
Adını da koydu: Tuzak Gemisi.
Tuzak Gemisi nasıl bir şeydi?
Bu gemi, dışarıdan bakıldığında çürük tahtalarla yapılmış, pas kokulu, yelkenleri delik bir enkaza benziyordu. Oysa içi…
İçi bambaşka bir dünyaydı!
- Gizli bölmeler
- Yanıp sönen yön gösteren mercan lambaları
- Konuşan pusula
- Gölge gibi hareket eden mekanik yelkenler
- Ve en önemlisi: Kabasakal’ın icadı olan Hayalet Ağı
Bu ağ, tehlike yaklaşınca görünmez olur, kötü niyetli herkesin ayağına dolanırdı.
Bir gün…
Kabasakal Körfez’in kıyısında uykuya dalmışken, gökyüzü karardı.
Kötü şöhreti tüm denizlere yayılmış Karaçığlık Korsanları geri dönmüştü. Bu korsanlar, yakaladıkları her gemiyi sisin içindeki Karanlık Kayalıklar’a sürükler, bir daha da çıkamazlardı.
Bu sefer hedefleri Kabasakal’ın sakladığı Mavi İnci idi. Bu inci, ay ışığında parlayan bir tür deniz yıldızının gözyaşından oluşmuştu ve görenin kalbine huzur verirdi.
Kabasakal bunu duyunca:
“Demek inciyi istiyorsunuz ha? O zaman oynayalım bakalım!” diyerek Tuzak Gemisi’ne atladı.
Büyük Tuzak Başlıyor
Karaçığlık Korsanları, Kabasakal’ın yıkık dökük gemisini görünce kahkaha attı.
“Bu mu bizi durduracak?” diye bağırdılar.
Ama Kabasakal dümeni hafifçe kırınca, gemi bir anda sislerin içine gömüldü.
Korsanlar peşine düştü.
Tam o sırada Tuzak Gemisi’nin içinde mekanizma çalışmaya başladı:
- Yelkenler karanlıkta gölge gibi çoğaldı. Korsanlar gerçek gemiyi seçemedi.
- Konuşan pusula, Kabasakal’a “Solundan yaklaşan var, dümeni kır!” diye fısıldadı.
- Gemi bir anda derin bir viraja girdi, korsanlar birbirine çarptı.
Öfkeye kapılan korsanların kaptanı, “Topçular! Ateş!” diye bağırdı.
Tam o anda Kabasakal koca sakallarını okşayıp gülümsedi:
“Hayalet Ağı, zamanı geldi!”
Görünmeyen ağ fırladı, korsan gemilerinin direklerine takıldı, halatları dolandı, yelkenleri birbirine bağladı. Devasa korsan filosu, rüzgârın savurduğu bir yün yumağına dönüştü.
Korsanların Sonu
Gemileri hareket edemez hale gelince Kabasakal korsanların karşısına çıktı:
“Denizler özgürdür! Onu kirletenler özgür olamaz!”
Kabasakal’ın bu sözü deniz ruhlarını bile etkiledi. Bir anda sis dağıldı, korsan gemilerinin çevresini parıldayan mavi su sardı. Kabasakal Mavi İnci’yi havaya kaldırınca, inci parladı ve korsanların kalplerindeki kötülüğü bir süreliğine unutturdu.
Korsanlar diz çöktü.
Kabasakal elini kaldırdı:
“Bugün ders aldınız. Denizlere zarar vermeden dolaşacağınıza söz verin!”
Korsanlar başlarını eğdi:
“Söz!”
Masalın Sonu mu?
Kabasakal Tuzak Gemisi’ni yeniden sislerin içine sürdü. Bir daha nerede ve ne zaman görüleceği bilinmezdi.
Sadece rüzgâr, geceleri hafif bir uğultuyla şunu fısıldardı:
“Kabasakal’ın Tuzak Gemisi denizleri koruyor…”
