Masal Oku

Pulpa adlı sesle yaşayan bir gezegen, duygusuzluk ve sessizliği yayan Gümüş Sessizlik adlı bir varlık tarafından tehdit edilir. Tüm sesler yok olmaya başlayınca, minik ama içten canlılar olan Ses Tozları arasından Liva, Pik, Zoto ve Mi adlı dört kahraman, gezegeni kurtarmak için yola çıkar. Konuşamayan, sadece gülen veya renklerle ifade bulan bu kahramanlar, birlikte içten bir ses oluşturur. Bu ses, kötü gücü yok eder ve Pulpa yeniden canlanır. Masal, içtenliğin gerçek gücünü vurgular: “Sesin ne olursa olsun, içtensen dünya seni duyar.”

Sessiz Orman’da hiçbir hayvan konuşamazmış çünkü zamanında kibirli bir büyücü, kavgaları durdurmak için tüm canlıların sesini susturmuş. Günün birinde ormana Liva adında konuşabilen bir kuş gelir. Liva, konuşmanın güzelliğini ve sevgiyi yaymak ister. Her gün hikâyeler anlatır, şarkılar söyler. Zamanla ormanın kalbine dokunur, hayvanların duyguları uyanır. En sonunda büyü bozulur, orman yeniden neşeyle dolar. Sessiz Orman, artık Şarkılı Orman olur ve Liva da ormanın sesi hâline gelir.

Meraklı ve yardımsever bir tilki olan Mimoş, ormanın ortasındaki çınar ağacının altında gizli bir Gizemli Kütüphane olduğunu öğrenir. Bu kütüphaneye sadece iyilik yapanların ulaşabileceğini öğrenince, ormandaki canlılara yardım etmeye başlar. Zamanla çınarın altındaki gizli kapı açılır ve Mimoş, kendi iyiliklerinin hikâyeleriyle dolu büyülü kitaplarla karşılaşır. Böylece Mimoş, gerçek bilgelik ve dostluğun iyilikle kazanıldığını öğrenir.

Prenses Elira, sihirli bir bileklikle kötülüğü uzak tutan cesur bir prensesdir. Ancak kötü büyücü Zerphar bilekliği çalıp Elira’yı aynalar diyarına hapseder. Yıllar sonra, küçük ve cesur bir kız olan Lina, bilekliği bulur ve Elira’yı kurtarmak için tehlikeli bir maceraya atılır. Birlikte tuzakları aşar, büyücüyü yener ve krallığı kurtarırlar. Elira özgür kalır, Lina ise krallığın kahramanı olur.

Uzak bir vadideki Sessiz Göl’ün altında, Unutuş Ejderi’nin mühürlendiği sihirli bir taş yatmaktadır. Köylüler bu taştan korkarak adaya yaklaşmazlar. Meraklı bir kız çocuğu olan Elva, yaşlı bir kadından gölün sırrını öğrenir: Taş uyanmak üzeredir ve dünyayı unutkanlık saracaktır. Elva, dört doğa görevini tamamlayarak mağaraya ulaşır ve taşın üzerine annesinin ninnisini söyleyerek ejderi yeniden mühürler. Böylece doğayı, sevgiyi ve hatırlamanın gücünü korur.

Şehrin kenarında unutulmuş, sade bir park olan Küçük Parkur, yıllar önce çocukların oyunlarıyla doluyken artık sessiz ve yalnız kalmıştır. Bir gün meraklı bir çocuk olan Ada, parkta keşfe çıkar ve eski bir taşın altında gizemli bir mesaj bulur. Bu mesaj onu, parkın sırlarla dolu geçmişini ve ruhunu uyandıracak bir yolculuğa çıkarır. Yolculuk sırasında başka bir çocuk olan Tuna ile tanışır; birlikte parkın gizemli pusulasını ve konuşan bankını keşfederler. Park, onların hayal gücü ve dostluğu sayesinde yeniden canlanır. Ve o günden sonra, park artık sessiz kalmaz.

Küçük bir kız olan Lina, soğuk bir kış gecesinde sokakta kibrit satmaya çalışırken donmak üzereyken birer birer kibritlerini yakar. Her kibrit alevinde hayal ettiği sıcak, mutlu dünyalara kısa süreli yolculuklar yapar. Son kibriti yaktığında ise gerçeklikten tamamen kopar ve “Kül Rüyalar Ülkesi” adlı gizemli, sihirli bir diyara geçiş yapar. Bu ülkede, Lina gibi yalnız kalmış çocukların ruhları vardır. Lina burada ailesine kavuşur ve “Ateşin Kız Çocuğu” olur. O günden sonra her yıl, sokakta üşüyen başka bir çocuğun yanında belirip ona umut ve sıcaklık götürmeye başlar.

Keloğlan, ormanda Akıllı Tilki ile karşılaşır. Tilki, onu kalbi temiz olanların ulaşabileceği gizemli bir dilek pınarına götürmek ister. Yol boyunca Keloğlan dürüstlük, cesaret ve kalbin saflığıyla ormanın sınavlarını geçer. Nihayet pınara ulaştıklarında Keloğlan, herkes için huzur dileyerek dileğini suya fısıldar. Tilki de bu dileğe katılır. Masal, gerçek zekânın hilede değil, iyilikte olduğu mesajıyla sona erer.

Bir zamanlar doğası yok edilmiş, unutulmuş bir vadide, sevgiyle büyüyen özel bir filiz çıkar. Köyün bilge kadını Nene Ebrar, bu filizi tanır: Efsanevi Sevgi Çiçeği’dir. Onu her gün sevgiyle besler, konuşur, şarkılar söyler. Çiçek açar ve içinden Mutluluk Suyu denilen bir damla toprağa düşer. Bu su vadide mucizeler yaratır; doğa canlanır, insanlar yeniden gülümser. Ebrar Nine ölünce çiçek solar ama köy halkı bu sevgiyi yaşatmak için bir gelenek başlatır. Masal, gerçek mutluluğun sevgiyle başladığını anlatır.

Minnoş adında küçük bir tırtıl, bir gün uçmak istediğini fark eder ve bu hayalin peşine düşer. Yolculuğu sırasında karınca, uğur böceği ve bilge kaplumbağa gibi hayvanlarla karşılaşır; her biri ona sabır, azim ve beklemenin önemini anlatır. Zamanla Minnoş bir koza örer ve içine çekilir. Uykudan uyandığında ise artık bir kelebeğe dönüşmüştür. Minnoş, hayal ettiği gibi uçarak gökyüzüne kavuşur. Masal, büyümenin, sabrın ve içsel dönüşümün önemini anlatır.

Rapunzel, anne ve babası çocuk sahibi olamayınca, gizemli bir büyücü olan Gothel'le yaptıkları anlaşma sonucu doğar. Gothel, bebeği alıp onu kapısı olmayan yüksek bir kulede büyütür. Rapunzel’in saçları uzadıkça büyülü hale gelir. Gothel, onu dış dünyadan koruduğunu söyler ama aslında kendi ölümsüzlüğü için kullanmaktadır. Bir gün, kulenin yakınından geçen bir prens Rapunzel’in şarkısını duyar. Gizlice kuleye tırmanır ve ikisi birbirine âşık olur. Bunu öğrenen Gothel, Rapunzel’in saçlarını keser ve onu lanetleyerek çöle sürer. Prens de kör edilir. Yıllar sonra, çölde birbirlerini bulduklarında Rapunzel’in gözyaşları prensin gözlerini iyileştirir. Birlikte saraya döner, mutlu ve özgür bir hayat kurarlar.

Mimo adında sevimli bir bebek ile konuşabilen sihirli patiği Bal Pabuç, Renkli Orman’a gitmeye karar verir. Ormanda renklerin solduğunu görürler. Renk Perisi onlara renkleri neşeyle uyandırabileceklerini söyler. Mimo’nun kahkahası ve Bal Pabuç’un dansıyla orman yeniden canlanır. Renkler geri gelir, herkes mutlu olur. O günden sonra Mimo ve Bal Pabuç, ormana düzenli olarak neşe götürmeye başlar.