Uzak diyarlarda, ulu çam ağaçlarının göğe uzandığı, rüzgârın yapraklarla fısıldaştığı yemyeşil bir ormanda Minik adında sevimli bir sincap yaşarmış. Minik, tombul yanakları, pırıl pırıl gözleri ve bir o kadar da kıvrak kuyruğuyla ormanın en meraklı canlısıymış.
Ama Minik’in herkesten sakladığı küçük bir sırrı varmış.
Her sonbahar geldiğinde, tüm sincaplar gibi Minik de fındık toplamaya başlarmış. Ama onun topladığı fındıklar diğerlerinden farklıymış. Çünkü bu fındıklar… ışıldarmış!
Bir sabah, Minik güneşin ilk ışıklarıyla yuvasından çıkmış. “Bugün ışıldayan fındıklardan birkaç tane daha bulmalıyım,” demiş içinden. Sessizce ormanın en derin yerine, kimsenin cesaret edemediği eski meşe ağacının yakınına doğru ilerlemiş. Bu gizli yerde, toprağın altında sadece Minik’in bildiği bir tünel varmış. Tünelin ucunda ise gizemli bir fındık ağacı…
Bu ağaç sıradan değilmiş. Minik, bu ağacı ilk kez geçen yıl keşfetmiş. Her fındığı gece ay ışığında parlayan, tatlı mı tatlı, büyülü bir ağaç… Ama bu ağacın bir şartı varmış: Fındıklarını sadece kalbi temiz olanlar toplayabilirmiş.
Minik bu sırrı kimseyle paylaşmamış, çünkü ağacın sihrinin bozulmasından korkuyormuş.
Bir gün, ormanda kuraklık başlamış. Diğer sincaplar yeterince yiyecek bulamayınca, Minik çok üzülmüş. “Fındıklarımı paylaşmalıyım,” demiş ama bir yandan da ağacın sihrinin kaybolacağından endişelenmiş.
Gece olunca gizli ağaca gitmiş, başını eğip fısıldamış:
“Ey ışıklı ağaç, orman dostlarım zor durumda. Söz veriyorum, bencilce değil, kalpten vereceğim fındıklarını. Bize yardım eder misin?”
O an, ağaç hafifçe titremiş ve dallarından altın sarısı fındıklar düşmeye başlamış.
Minik hemen fındıkları toplamış, sabaha kadar bütün sincap dostlarının yuvalarına gizlice bırakmış. Sabah uyandıklarında herkes şaşkınmış, çünkü yiyecek dolu cepler parlıyormuş! O günden sonra ormanda dayanışmanın ne kadar güçlü olduğu unutulmamış.
Ve gizemli fındık ağacı? O hâlâ oradaymış. Ama sadece gerçekten paylaşmayı bilen kalplerin yolunu aydınlatırmış.
Minik’in sırrı artık sadece onun değilmiş. Çünkü gerçek sihrin, paylaşmak olduğunu tüm orman öğrenmiş.
