Bir varmış bir yokmuş, yemyeşil ormanda yaşayan Minik Tavşan Pofuduk varmış. Pofuduk bembeyaz tüyleriyle ormanın en tatlı tavşanıymış. En çok sevdiği şey ise zıplamak ve renkli şeylerle oynamakmış.
Bir sabah, Pofuduk yuvasından çıkmış ve gökyüzüne bakmış:
“Aaaa! Ne güzel bir balon!” demiş.
Gökyüzünde uçuşan kocaman, kırmızı bir balon varmış.
Pofuduk hemen peşine düşmüş. Zıplamış, zıplamış, “Baloncuuuuk, nereye gidiyorsun?” demiş.
Balon hafifçe süzülerek ilerlemiş. Pofuduk da arkasından koşmuş.
Yolda, Mavi Kelebek Lila’yı görmüş.
“Merhaba Lila! Uçan kırmızı balonu gördün mü?”
“Gördüm!” demiş Lila, “Ağaçların oraya gitti.”
Pofuduk teşekkür etmiş ve hoplaya hoplaya gitmiş.
Sonunda balon bir dala takılmış!
Pofuduk hafifçe zıplamış, pof! Balon daldan kurtulmuş ama bu sefer de Pofuduk’un patisine yapışmış!
“Ayyy gıdıklıyor!” diye gülmüş Pofuduk.
Balonu eline almış ve gökyüzüne bırakmış:
“Uç bakalım kırmızı balon, herkese mutluluk götür!”
O günden sonra Pofuduk, her sabah gökyüzüne bakıp balonları selamlamış.
Ve bilmiş ki, bazen bir balon bile koca bir gülümseme getirir.
Gökten üç balon düşmüş: biri kırmızı, biri sarı, biri de sana!
