Bir varmış bir yokmuş…
Gökyüzünün gündüzleri turkuaz, geceleri mor parladığı, kuşların şarkı söyler gibi konuştuğu bir köy varmış. Bu köyün en sevimli canlısı, pofuduk tüyleriyle herkesin yüzünü güldüren, akıllı mı akıllı bir köpek yaşarmış: Pofuduk.
Ama Pofuduk’un diğer köpeklerden bir farkı varmış: Onun sağ ön patisi neredeyse insan eli gibi becerikliymiş! İp bağlar, düğüm çözer, kapı açar, hatta kalem tutup resim bile çizebilirmiş. Köy halkı bu yüzden ona “Mucize Patili Pofuduk” dermiş.
🌲 Bir Gün Köy Meydanında
Köylüler büyük bir telaş içindeymiş. Çünkü köyün ortasında, kuyuya düşmüş gibi görünen garip bir şey varmış: kocaman bir gümüş kemik. Ama bu kemik öylesine ağırmış ki, kimse onu yerinden oynatamıyormuş.
Köylüler birbirine sormuş:
“Bu nereden geldi? Bu nasıl çıkar?”
Tam o sırada Pofuduk kuyruğunu sallayarak meydana gelmiş. Patilerini yere koymuş, gümüş kemiğe dokunmuş. Ve işte o an kemik parlamış, köy meydanını aydınlatmış!
Köyün bilge büyücüsü hemen anlamış:
“Bu sıradan bir kemik değil… Bu, Bin Yıldızın Kemiği. Onu sadece saf kalpli bir canlı yerinden oynatabilir. Pofuduk, bu senin kaderin!”
🐾 Yolculuğun Başlangıcı
Kemik ışıldamış ve gökyüzünde bir harita belirmiş. Harita, uzak dağların ardında, sisle gizlenmiş Kemik Krallığına giden yolu göstermiş.
Pofuduk hiç tereddüt etmemiş. İnsan eli kadar becerikli patisini uzatıp kemiği tutmuş, yola çıkmış.
Yolda birbirinden garip dostlar edinmiş:
- Duman Kedicik, sislerin içinde yol gösteren gözleriyle.
- Çınar Ağacı’nın Ruh Çocuğu, dallarıyla köprü kurup geçit açan bir arkadaş.
- Su Damlası Perisi, küçük ama cesur, nehirlerde Pofuduk’a yardım eden bir minik dost.
🌌 İlk Sınav: Zaman Nehri
Pofuduk ve dostları, “Zaman Nehri”nin kenarına gelmiş. Bu nehir öyle sihirliymiş ki, içine bakan kendi geçmişini görüyormuş. Pofuduk suya bakınca yavruluk günlerini, ilk kemik bulduğu anı, köy çocuklarının onu sarıp sarmaladığı günleri görmüş.
Ama nehir seslenmiş:
“Geçmek için hatırladıklarını geride bırakmalı, sadece kalbindekileri taşımalısın!”
Pofuduk patisiyle kalbine dokunmuş ve şöyle havlamış:
“Benim kalbimde dostluk var. O bana yeter!”
Ve köprünün taşları tek tek ortaya çıkmış.
🏰 Kemik Krallığı
Uzun bir yolculuktan sonra, Pofuduk ve dostları Kemik Krallığı’na ulaşmış. Burada bütün kemikler gökyüzünde yıldız gibi parlıyormuş. Tahtta oturan yaşlı, bilge bir kurt varmış.
Kurt, Pofuduk’a şöyle demiş:
“Bin Yıldızın Kemiği, yalnızca paylaşmayı bilen, yardımsever bir kalbe teslim edilir. Senin insan eli kadar becerikli patin, sadece eşya tutmak için değil; dostluk kurmak, yaraları sarmak, köyünü korumak içindir. Bu gücü hak ettin.”
Sonra kemik Pofuduk’un önünde ikiye ayrılmış: bir yarısı köyüne, diğer yarısı göğe ışık saçmış. Böylece köy artık sonsuza kadar bereket ve huzurla korunmuş.
🏡 Dönüş
Pofuduk köyüne geri dönmüş. Köylüler onu kahraman gibi karşılamış. Ama o hâlâ aynı sevimli köpekmiş; çocuklarla koşuyor, bahçelerde yuvarlanıyor, geceleri kemiklerin gökyüzünde parladığını izliyormuş.
Artık köylüler her gece göğe bakıp Pofuduk’un macerasını hatırlarmış. Çünkü yıldızların arasında, küçük bir parıltı hep köyün üstünde duruyormuş: Pofuduk’un Kemik Yıldızı.
Ve o günden sonra Pofuduk’un kuyruğu hiç durmamış, kalbi de hep ışıl ışıl kalmış.
🌟 Gökten üç elma düşmüş:
Biri Pofuduk’a, biri sadık dostlarına, biri de bu masalı dinleyen herkese.
