Bir varmış, bir yokmuş. Uzak diyarlarda, kuşların neşeyle ötüştüğü, ağaçların yapraklarıyla dans ettiği, nehirlerin usulca aktığı büyülü bir yer varmış. Bu yerin adı Dostluk Ormanıymış.
Bu ormanda aslanlar koyunlarla, sincaplar baykuşlarla dostça yaşarmış. Herkesin birbiriyle yardımlaştığı bu ormanın tam ortasında, yosunlarla kaplı, devasa bir çınar ağacı varmış. Fakat bu çınarın bir sırrı varmış: Köklerinin altında Gizemli Kütüphane adında, yalnızca iyilik ve cesaretle ulaşılabilen gizli bir yer bulunurmuş.
Ormanda yaşayan küçük bir tilki varmış, adı Mimoş. Mimoş çok meraklı, bir o kadar da yardımsever bir tilkiymiş. Bir gün ormanda oynarken yaşlı kaplumbağa Tonto ona şöyle demiş:
“Ey meraklı tilki, eğer bir gün gerçek bilgelik ve dostluğun anlamını öğrenmek istersen, çınarın altındaki Gizemli Kütüphane seni bekliyor.”
Mimoş’un gözleri parlamış. “Peki ama nasıl ulaşacağım oraya?” diye sormuş.
Tonto gülümsemiş:
“Bu kütüphane kapılarını sadece yardımlaşanlara ve dürüst olanlara açar. Onun yolunu kalbinle bulacaksın.”
O günden sonra Mimoş, ormanda kimin yardıma ihtiyacı varsa koşmuş. Yaralı kuşa yuva yapmış, kaybolan kirpi yavrusunu ailesine kavuşturmuş, yaşlı sincaba meşe palamudu toplamış. Her yaptığı iyilikten sonra çınar ağacının kökleri biraz daha ışıldamış.
Bir sabah, çınarın altındaki toprak hafifçe titremiş. Mimoş yaklaşınca bir kapı açılmış: altın sarısı bir ışıltıyla parlayan Gizemli Kütüphane’nin kapısı!
İçeri girdiğinde raflarca kitap, kendi kendine uçuşan sayfalar, hikâyelerle dolu parşömenler varmış. Fakat en dikkat çeken şey, kitapların bazılarının boş olmasıymış. Mimoş merakla bir tanesini eline almış. O anda boş sayfalarda yazılar belirmeye başlamış: Kendi yaptığı iyiliklerin hikâyeleri!
Gizemli Kütüphane, aslında herkesin kalbindeki iyiliği biriktiren büyülü bir yerdi. Mimoş, yaptığı her güzel davranışın bir kitap haline geldiğini görünce çok duygulanmış.
O günden sonra Mimoş, hem ormanın en bilgili canlısı olmuş hem de tüm canlılara Gizemli Kütüphane’nin sırrını öğretmiş:
“Gerçek bilgi, paylaşmakla büyür; gerçek dostluk ise iyilikle kazanılır.”
Ve ormanda dostluk daha da büyümüş. Kimse yalnız kalmamış, hiçbir hikâye unutulmamış.
Gökten üç yıldız düşmüş:
Biri kalbiyle yol bulanlara,
Biri dostluğunu unutmayanlara,
Biri de bu masalı okuyup içindeki iyiliği hatırlayanlara…
