Masalı dinlemek için tıklayın.
Bir zamanlar, yeşil dağların eteklerinde kurulu şirin bir köyde, sevimli mi sevimli bir keçi ailesi yaşarmış. Bu ailenin en küçük üyesi, bembeyaz tüyleri ve meraklı gözleriyle Badem adında bir keçicikmiş.
Badem, doğalı daha bir yıl bile olmamış ama her şeye karşı büyük bir merakı varmış. Her gün annesine, babasına ve ablası Gül’e bir sürü soru sorar, bazen de yanıt almadan uyuyakalırmış.
Bir gün, köyde alışılmadık bir hareketlilik başlar. İnsanlar evlerini temizliyor, alışveriş yapıyor, çocuklar yeni kıyafetler deniyormuş. Badem bunu görünce hemen ablası Gül’e koşmuş:
— “Gül! Herkes neden bu kadar heyecanlı? Ne oluyor?”
Gül gülümsemiş ve kardeşini alnından öpmüş:
— “Kurban Bayramı yaklaşıyor Badem. Herkes hazırlık yapıyor.”
— “Kurban Bayramı ne demek?”
Gül derin bir nefes almış ve küçük kardeşine anlatmaya başlamış:
— “Kurban Bayramı, paylaşmanın, yardımlaşmanın, sevginin bayramıdır. Büyüklerimiz Hz. İbrahim’in Allah’a olan bağlılığını ve onun oğluyla sınanışını hatırlamak için kurban keser. Ama esas önemli olan paylaşmak, yardıma muhtaç olanları unutmamaktır.”
Badem kafasını yana eğmiş, kulaklarını dikmiş:
— “Peki insanlar neden hayvan kesiyorlar? Bu bize zarar vermez mi?”
Gül gülümseyerek cevaplamış:
— “Hayır canım kardeşim. Bu ibadet, saygıyla ve merhametle yapılır. Ve her şey kurallarına uygun olur. Kurban edilen hayvanlara asla acı çektirilmez. Ama asıl mesele şu: Kurban etinin büyük bir kısmı ihtiyaç sahiplerine dağıtılır. Bu, insanları bencillikten uzak tutar, paylaşmayı öğretir.”
Badem biraz üzülmüş ama sonra düşünmüş:
— “Yani insanlar sadece et yemek için değil, iyilik yapmak için kurban kesiyorlar…”
Gül:
— “Aferin! Çok doğru düşündün. Bu bayramın sırrı da burada saklı.”
Badem’in Büyük Keşfi
Ertesi gün Badem, köyde dolaşırken çocukların birbirine bayramlık şeker verdiğini, yaşlıların evlerinin önünde dua ettiğini görmüş. Ama en çok dikkatini çeken, küçük Ali’nin annesiyle bir komşuya götürdüğü et torbası olmuş.
— “Anne, neden bu eti veriyoruz?” demiş Ali.
Annesi gülümseyerek cevaplamış:
— “Çünkü onların durumu iyi değil. Bayram sofralarında yalnız kalmasınlar diye.”
Badem bunu duyunca kalbi ısınmış. Hemen eve dönüp annesine sormuş:
— “Biz de yardım edebilir miyiz anne?”
Annesi şaşırmış ama gülümseyerek:
— “Sen zaten bugün yardım ettin. Sütünü verdin, sabah otlukta diğer yavrularla yer açtın. Her iyi niyet bir yardımdır Badem.”
Bayram Sabahı
Nihayet Kurban Bayramı sabahı gelmişti. Köyün imamı minareden tatlı bir sesle bayram namazına çağırmış herkesi. Sonra herkes birbirine “Bayramınız mübarek olsun!” diyerek sarılmış. Badem de diğer hayvan arkadaşlarıyla birlikte bayramı hissediyormuş.
Öğleden sonra, Badem’in yaşlı komşuları olan Memiş Dede ile Naciye Nine evlerine bir tabak dolusu et ve bir sepet dolusu meyve gelmiş. Gözleri dolmuş, dua etmişler:
— “Allah kabul etsin, ne güzel insanlar var hâlâ.”
Badem onları görünce içinden şunu geçirmiş:
“Paylaşmak sadece etle değilmiş… sevgiyle, ilgiyle, hatırlamakla da olurmuş.”
Sonuç: Bayramın Sırrı
Bayramın son günü geldiğinde, Gül Badem’e sormuş:
— “Bayram sence nasıl geçti Badem?”
Badem kocaman gülümsemiş:
— “Harika geçti! Artık bayramın sırrını biliyorum: Paylaşmak, sevmek ve unutmamak!”
Gül onu kucaklamış:
— “Aferin sana küçük keçim. Bayramın ruhunu kalbine yazdın!”
Ve böylece küçük keçi Badem, sadece bir bayram değil, bir iyilik yolculuğu da yaşamış.
🌙 Masaldan Öğrenilenler:
- Bayramlar sadece yemek değil, paylaşmaktır.
- Kurban Bayramı, yardımlaşma, empati ve iyilik demektir.
- Her çocuk, küçük bir yardımla bile büyük sevgi taşıyabilir.
