Masalı dinlemek için tıklayın.
Bir varmış bir yokmuş… Uçsuz bucaksız çiçek tarlalarının arasında, kocaman bir kovanın içinde yaşayan minik bir arı varmış. Adı Miko’ymuş. Miko, çok meraklı ama biraz da tembel bir arıcıkmış.
Her sabah diğer arılar erkenden uyanıp işe koyulurken, Miko hep biraz daha uyur, işe geç kalırmış. “Zaten bir çiçekten nektar toplamak o kadar zor değil,” dermiş kendi kendine. “Biraz uçarım, biraz toplarım, sonra da oyun oynarım.”
Ama Miko’nun fark etmediği bir şey varmış: Her arının çalışması, kovanın sağlığı için çok önemliymiş.
Bir gün, kraliçe arı Miko’yu yanına çağırmış. “Miko,” demiş nazikçe, “Senin de bir görevin var. Biz birlikte bir ekibiz. Eğer herkes işini yapmazsa, kovanda yeterince bal olmaz ve kışın aç kalırız.”
Miko biraz utanmış ama yine de “Ben azıcık toplasam da olur,” demiş.
O yaz, Miko çok az çalışmış. Günlerini kelebeklerle oynamak, yaprakların üstünde kaymakla geçirmiş. Diğer arılar ise sabah akşam çalışmış, çiçek çiçek dolaşıp nektar toplamış.
Sonbahar geldiğinde, hava soğumaya başlamış. Arılar artık kovanlarına çekilmiş. Fakat bal stoklarını kontrol ettiklerinde, bu yıl biraz eksik olduğunu fark etmişler. Çünkü Miko, görevini yeterince yapmamış.
Miko çok üzülmüş. “Ben yüzünden bu kış zor geçecek,” demiş gözleri dolarak. Ama diğer arılar ona kızmak yerine şöyle demiş: “Miko, önemli olan hatanı anlaman. Şimdi birlikte çözüm arayabiliriz.”
Ve hep birlikte küçük miktarda kalan balları dikkatli kullanarak, kışı zar zor da olsa atlatmışlar.
Ertesi ilkbahar geldiğinde, Miko artık ilk uyanan arı olmuş. Güneş doğar doğmaz kanatlarını çırpmış, çiçekleri selamlamış. O günden sonra hiç görevini aksatmamış.
Masaldan Çıkarılacak Ders:
Birlikte yaşadığımız toplumda her bireyin sorumluluğu önemlidir. Küçük görevler bile büyük bir bütünün parçasıdır. Sorumluluklarımızı yerine getirmek, hem kendimizi hem de başkalarını mutlu eder.
