Bir varmış bir yokmuş, yemyeşil dağların eteğinde, elma ağaçlarıyla dolu bir köyde Minik adında neşeli bir köy faresi yaşarmış. Minik, sabahları horoz sesiyle uyanır, tarlada bulduğu buğday kırıntılarını toplar, dere kenarında oynar, akşamları ise büyükannesinin hikâyelerini dinlermiş.
Bir gün, uzaklardan bir haber gelmiş: Minik’in şehirde yaşayan kuzeni Parlak ziyarete geliyormuş! Parlak’ın ayakları parlak deri ayakkabılarla, sırtı ise minik bir laptop çantasıyla süslüymüş. Minik onu köyün girişinde heyecanla karşılamış.
“Hoş geldin kuzen!” demiş Minik.
“Hoş bulduk! Ah Minik, ne kadar sessiz burası… Bir trafik sesi bile yok!” diye gülmüş Parlak.
Minik kuzenine köyün güzelliklerini göstermek istemiş. Onu dere kenarına götürmüş, saman balyalarının üstünde zıplatmış, birlikte gökyüzündeki yıldızları izlemişler. Ama Parlak pek eğlenememiş.
“Minik, teşekkür ederim ama burada internet bile çekmiyor. Neden sen benimle şehre gelmiyorsun? Sana gerçek yaşamı göstereyim!” demiş Parlak.
Minik, biraz tereddüt etse de kuzenini kıramamış ve ertesi sabah şehre doğru yola çıkmışlar.
Şehir… Kalabalık, gürültülü, ışıl ışıl ve kocamanmış! Parlak, Minik’i bir pizzacıya götürmüş. Artık artıklardan ziyafet yapıyorlarmış ama her lokmada mutfağa giren dev kediyle burun buruna geliyorlarmış!
“Burada hep böyle mi?” diye fısıldamış Minik, titreyerek.
“Evet,” demiş Parlak, “heyecan verici değil mi?”
Minik başını sallamış. “Burası lezzetli ama tehlikeli…”
Gece olduğunda gökdelenlerin arasında döne döne Parlak’ın yuvasına gitmişler. Ama siren sesleri, parlak ışıklar ve daracık borular Minik’i huzursuz etmiş.
Ertesi sabah Minik, vedalaşmadan önce kuzenine sarılmış.
“Şehir senin olabilir Parlak, ama ben sabah kuşlarının ötüşünü, temiz havayı ve taze elmaları özledim,” demiş gülümseyerek.
Parlak, kuzeninin gözlerindeki mutluluğu görünce gülümsemiş.
“Belki bir gün ben de uzun süreli bir köy tatili yaparım,” demiş göz kırparak.
Ve Minik, kalbindeki doğa sevgisiyle yuvasına dönmüş. O günden sonra şehirden gelen her fısıltıya sadece gülümsemekle yetinmiş.
Göklerde yıldız, masallarda umut tükenmezmiş.
Kiminin kalbi şehirde, kimininki doğanın kucağındaymış. 🌟
